Eskiler

Birkaç kağıt parçasıydı sadece.Yine de uzun uzun düşünmeme ve bir blog oluşturmama vesile oldu. Eski kağıtlardı . arkadaşlarım yazmış yıllar önce.O kadar şaşırdım ki okurken ''bu ben miydim?''  diye sorguladım durdum.ya da o insanları hala tanıyorsam şimdi nasıl bu kadar değiştiklerini anlamaya çalıştım.Kim bilir ben de onlara neler yazıp vermiştim kağıtlara bilemiyorum .ancak kişisel olarak yazdığım her şeyi  tamamladıktan sonra yırtıp atma  alışkanlığına sahibim. Şu an bile bunları yazarken biraz siliyor sonra aynı cümleye aynı şekilde devam ediyorum. Artık silmek istemiyorum. Kendimi başkalarının gözünden gördüğüm gibi kendi gözümden de görmek istiyorum.nasıl değişmişin ,neler yapmışım ,nelerden hoşlanmışım ,neleri hayal etmişim...

Lise arkadaşlarım bana bir kez olsun denemem gerekenlere  dair bir liste oluşturmuşlar :

* 1 kez olsun

hiç düşünmeden yanlış yapmayı

bana gülmeyi

veda etmeyi değiş gelecek günleri düşünmeyi

kıl olmamayı :)

test çözmemeyi ya da yanlış çıkarmayı

benim için amelie filmini izlemeyi

saçlarını toplamamayı

derslerde konuşmayı

bizim evimize gelmeyi

renkli kalemlerini bana vermeyi

insanlara kendini öptürmeyi

seni seviyorum demeyi

kopya çekip yakalanmayı

bana bağırmamayı

panik yapmamayı  dene.

her biri benmişim. Bu söylenenlerle nasıl bir profil çizdiğim ortada.Tüm bunlar hala devam ediyor mu diye bakıyorum da sanırım evet ama farklı şekillerde. aynı kurallarım farklı şekillere bürünmüş .Ama etrafımda bunları bana samimiyetler itiraf edebilecek arkadaşlarım sanırım yok.Onların beni bu kadar sevdiklerini o zaman görebilmeyi dilerdim...